Sensei Michael van de Velde is geboren te Rotterdam op 11 augustus 1983 en is gestart met Kyokushin karate op 5 september 1989. Hij is inmiddels 17 jaar bezig en traint sinds 1995 5 á 6 dagen per week zeer intensief in de Musashi Dojo gedurende gedurende 12 - 15 uur per week. Sinds september 2005 krijgt hij 1 maal per week prive les kickboksen van Jan Oosterbaan. Vanwege zijn uitzonderlijke technische vaardigheden op het gebied van kata en kihon is hij door het bestuur van de N.K.O. aangesteld per 1 januari 2005 als verantwoordelijke voor de Centrale Kadertrainingen voor zwarte banders van de Nederlandse Kyokushin Organisatie. Tevens verzorgd hij de centrale Kyu-graad en wedstrijdtrainingen op de maandagavond in Westmaas.

klik het certificaat



Op vrijdag 8 september 2000 werd Michael van de Velde gepromoveerd tot 1e Dan Kyokushin door shihan Jon Bluming, shihan Roel Wildeboer, shihan Sjaak van de Velde en shihan Marius Goedegebuur.

Voor Michael was het een unieke prestatie binnen Nederland omdat voor het behalen van een Dangraad een minimum leeftijd staat van 18 jaar. Maar na overleg met de diverse shihans is dan toch besloten om Michael vanwege zijn uitzonderlijke talent, prestatie's en trainingsinzet bij wijze van zeer hoge uitzondering te promoveren op 17 jarige leeftijd. Een feit dat in 38 jaar Kyokushin slechts 2 maal eerder is voor gekomen. Een betere waardering voor Michael is bijna niet mogelijk.

Voor het behalen van de zwarte band heeft hij naast een volledig technisch examen ook het beruchte zware Kyokushin vechtexamen moeten afleggen voor een speciale examencommissie van 8 zeer gerenomeerde zwarte banders welke onder leiding stond van hoofdexaminator: shihan Roel Wildeboer, 6e Dan. Dit vechtexamen bestond uit 30 partijen "knokken" tegen medekandidaten van elk 2 minuten met daartussen telkens 1 minuut pauze. 15 partijen hiervan moesten worden gemaakt tegen 1e dan en hoger. Het is een haast onmenselijke opgave maar het is weer gebleken dat het kan als je maar wilt en je goed voorbereid en er alles voor op zij zet. Michael is dit examen aangegaan en de voltallige examen commissie was unaniem in hun oordeel : "geslaagd."



Sjaak van de Velde Shihan:
Talent alleen is lang niet genoeg, er komt veel meer bij kijken. Michael is vanaf het begin van de oprichting van Musashi gezichtsbepalend geweest en heeft altijd de kar getrokken en hij heeft aangetoond binnen Musashi de beste te zijn. Waar anderen opgaven of door de mand vielen, ging hij onverstoorbaar door met trainen. Mijn inziens een juiste bevordering waar niets op af te dingen is.

Osu shihan Sjaak

Marius Goedegebuur Shihan:
De weg naar zwarte band is enorm lang en vol met hindernissen en het is voor zeer weinigen weggelegd om dit te behalen. Echter Michael heeft de afgelopen jaren bewezen dit waard te zijn en ik ben er dan ook uitermate trots op dat Michael nu beloond is voor hun inzet. Een terechte beloning voor onze allerjongste sensei Michael want hij is een zeer complete technische karateka die zeer goed kan knokken en met een uitzonderlijk talent voor het Kata. Deze sensei loopt zijn Kata's met een prachtige technische stijl die je zelden ziet en beheerst al kata's t/m 4e Dan. Hoewel het altijd beter kan zie ik dat hij op dit onderdeel met kop en schouders boven andere uitsteekt en dat doet mij zeer goed.

Waar ik persoonlijk nog het meest van onder de indruk ben is zijn onverstoorbaarheid. "Mike hoe gaat het? Goed hoor" Glimlach. Hij zal ongetwijfeld zijn spanningen hebben, maar dat laat hij niet blijken. Hij zit mijn inziens nergens mee. Moet hij met de "grote jongens" mee knokken en krijgt hij daarbij klappen, de volgende avond staat hij er weer. Als hij iets opgedragen krijgt, hij doet het gewoon zonder commentaar. Als hij zo bezig is krijg je het idee dat hij zich heeft ingesteld op overleven, meer vindt hij niet nodig. Je wacht gewoon af en je ziet wel. Dat is de houding. Deze staat van dienst, deze inzet (ook in het lesgeven ja, ja) is nu dan eindelijk beloond op 8 september. Michael; ik eindig met de wens dat je zo blijft doorgaan en dat je ook in de toekomst je mede karateka's zult blijven inspireren. Ik en natuurlijk ook shihan Van de Velde verwacht een hoop van jou.

OSU shihan Marius



Roel Wildeboer shihan:
Mij was verzocht om bij het 1e Dan examen van Michael aanwezig te zijn. Dat ze elkaar niet af zouden slachten. Ik heb dat examen in goede banen weten te leiden, hier en daar wat kneuzingen, blauwe plekken,een bloedlip maar geen grote blessures. Voor het examen van 1e Dan moest Michael van de Velde de standaard 30 partijen Kumite afwerken, maar dan wel op een verantwoorde manier, dus goed gedoseerd vechten. Vanaf de 15e partij gaf ik opdracht de druk op te voeren en harder te gaan vechten. Ze moesten harder op het lichaam geraakt worden met stoten en trappen. De laatste 10 partijen heeft Michael het zeer moeilijk gehad. Bij sommige partijen ging hij neer op het lichaam, op het hoofd mocht van mij niet meer geraakt worden. Er werd hard gevochten maar wel met verstand van zaken. Voor zijn leeftijd, Michael is 17 jaar, heeft hij mij laten zien dat hij karakter, wilskracht en mentaliteit bezit. Dus hij heeft dit examen voor 1e Dan niet gekregen, hij heeft er gewoon zeer goed zijn best voor gedaan en er keihard voor geknokt. Ik ben daar persoonlijk getuige van geweest en daarom heb ik besloten dat Michael vanaf dit examen als 1e Dan Kyokushinkai Karate verder mag gaan. Hij moet wel weten dat de weg van Budo nog heel lang is. Op 8 september zal hij uit handen van shihan Bluming zijn 1e Dan certificaat krijgen en ik zal daar bij aanwezig zijn.

OSU Shihan Roel.



Op 1 april 2001 wist hij met grote overmacht de titel Nederlands kampioen kyokushin karate tot 70 kg op het sterk bezette Open Nederlands Jeugdkampioenschap Kyokushin Karate te Strijen te prolongeren met 5 voortijdig gewonnen partijen, waarvan maar liefst 4 voortijdig in de 1ste ronde. Nadat hij de afgelopen jaren diverse malen Nederlands kampioen is geworden in het Kumite bij de jeugd maakt hij in 2001 op 18 jarige leeftijd een stormachtig debuut bij de senioren en bekroond dit met een prachtige 2e plaats, met 4 gewonnen partijen. In 2002 werd hij 3e op het NK Kumite senoren na een geweldige partij tegen de Europees kampioen die hij nipt op punten verloor. Tevens pakte hij in 2003 de titel Kumite in de beloftepoule tot 20 jaar -75 kg. Naast een goede knokker is hij ook een goed technicus en hij laat dat zien door in 2003 voor de 3e maal op rij open Nederlands kampioen Tameshiwari (breektesten) te worden met het maximaal mogelijk te behalen aantal punten. Dit Nederlands Kampioenschap is een toernooi waarbij de karateka kan tonen dat hij alle technieken realistisch kan uitvoeren op diverse planken, stenen en gasbetonblokken.

Michael is op 6 september 2002 bevorderd tot 2e Dan Kyokushin. We kunnen hier kort over zijn, dit is een heugelijk feit voor onze club waar we met zijn allen heel trots op zijn. Voor zijn 2e Dan heeft hij op 3 juni een 5 ½ uur durend technisch examen en de beruchte 40 man Kumite gedaan en ik kan u verzekeren dat het niet makkelijk was gezien de hoge eisen die er werden gesteld door de centrale examencomissie die bestond uit, shihan Jon Bluming, shihan Gerard Gordeau, shihan Nico Gordeau, shihan Sjaak van de Velde, shihan Marius Goedegebuur en shihan Alain Breugelmans. Naast zijn eigen training verzorgd Michael ook dagelijks trainingen aan de jeugd en senioren in ale Musashi Dojo’s en je kan met grote stelligheid stellen dat hij een zeer gedreven karateka is die alles voor zijn sport over heeft.

Marius Goedegebuur shihan:
Als je iets wilt, dan doe je het ook, als je het niet doet wil je het niet echt. Om deze stelling geïllustreerd te zien hoef je niet ver rond je heen te kijken. We blijven even binnen "Musashi". Michael van de Velde slaagde op het laatst gehouden examen op 3 juni in de Dojo te Westmaas, voor zijn 2e Dan Kyokushin. Naast de bij zo'n examen gebruikelijk man 40 man Kumite was het in technisch opzicht een heel zwaar examen. Met name de technisch hogere kata's. Daar werden de kandidaten dus ook Michael, goed op doorgezaagd. Over het examen zelf hoef ik niets te zeggen, want dat hebben alle kandidaten die opgingen moeten ondergaan. Uiteraard hebben we Michael met dit behaalde succes van harte geluk gewenst. In de eerste plaats is dit voor hemzelf een grote eer maar daarnaast ook voor Musashi. Want hij is de jongste 2e Danner van Nederland en hij heeft een enorme meerwaarde voor het kader van Musashi.. Met deze opmerking zou dit "einde verhaal" kunnen zijn, maar ik heb behoefte om i.v.m. de stelling waar ik mee begon één en ander uit de doeken te doen.

In maart 1996 ben ik bij Musashi gekomen. Toen reeds had de jeugdige Michael (12 jaar toendertijd) al een leuk referentie kader. Judo en voetbal waren aanvankelijk zijn favoriete sporten, maar naarmate de tijd verstreek voelde hij zich meer aangetrokken door het Kyokushin karate en dat werd de richting die hij koos. De jeugdige Michael pakte de lesstof snel op en toen hij korte tijd later, met de senioren moest mee trainen (13 jaar was die toen) kreeg hij met Kumite er goed van langs, zelfs wel eens zo hard dat die jankend in de Dojo liep. Ik heb toen, na zo'n avondje knokken wel eens gedacht: "Die zijn we een paar weken kwijt of hij stopt er definitief mee", maar nee hoor! De volgende trainingsavond stond hij er weer. Sinds maart 1996 heb ik deze man goed in de gaten gehouden. Ik denk dat hij in die zes en een half half jaar tijd één les heeft gemist, kunnen er ook 2 zijn, hang me er niet aan op!!. Bedenk wel hierbij dat hij de laatste jaren 11- tot 15 uur per week traint, moet ik meer zeggen ! Sensei Koen Scharrenberg zei begin 2000 (Mike was toen 16 jaar) "Hij wordt ooit de zwaargewicht kampioen van Nederland". Mike heeft een paar keer meegedaan aan een slectietraining in Zutphen. Hij zag dus wel wat in Michael.



Shihan Roel Wildeboer (je weet wel het beest van Rotterdam Zuid) haalde hem tijdens de lessen altijd naar voren om iets voor te laten doen. Dan kreeg hij rake klappen. "Geeft niets, joh Mike, word je sterk van, vond ik altijd ook fijn als mijn leraar dat bij mij deed" was zijn commentaar. Shihan Wildeboer stond erop om hem persoonlijk te coachen in 2001 toen hij Nederlands Jeugdkampioen werd met grote overmacht en 5 gewonnen partijen. Het was voor mij een bevestiging van iets wat ik al lang wist: Michael was op de goede weg. Ik heb hem zelf 6 jaar geleden die keus zien maken want toen stond hij voor een splitsing, hij moest toen ‘kiezen’ want hij wilde naar de absolute Kyokushin top toe. Michael was toen érg verslingerd aan het voetbal en speelde een verdienstelijk partijtje. (Een Feyenoord fan, hoe is het mogelijke hè). Ja en dan moet je kiezen op je 13de jaar. En dan kiest hij voor het Kyokushin karate omdat hij daar nog meer tijd voor wil uittrekken. Kijk en dat noem ik nou je bewust zijn van waar je mee bezig bent, hij ging ineens van 6 uur trainen naar 10 á 15 uur trainen. Dat is inzet, dat is gedrevenheid !!. Je kunt het met me eens zijn of niet maar hij heeft het niet cadeau gekregen. Als zoontje van de bovenmeester moest hij altijd het voorbeeld geven. Hij kon geen overleg plegen met lotgenoten, want die waren er niet omdat hij eenzaam aan de top stond.

Ik heb dikwijls gedacht hoe moet deze jonge knul zich wel niet voelen? 5 á 6 dagen in de week keihard trainen, conditioneel en technisch lesgeven, meedoen aan toernooien. Ik ga niet zeggen dat ik veel gezien heb, maar dit ben ik nog niet eerder tegengekomen. Meer malen heb ik op het punt gestaan om eens een waarderend woord tot hem te spreken, maar ik heb me ingehouden. Soms zag ik aan hem dat hij het met dit alles moeilijk had. Maar hij ging door. En zie wat er van hem geworden is. Een geweldige karateka met een dubbel en dwars verdiende 2e Dan. Ik ben van mening dat hij in conditioneel en technisch opzicht de toets van vergelijken met wie dan ook op dit niveau, ruimschoots kan doorstaan.



Veel kritiek heeft hij over zich heen gehad, ja dat is een bekend voorkomende gegeven. Ik heb hem echter nooit op één slecht woord over een ander kunnen betrappen. Ik heb vaak gedacht hoe moet deze jonge knul zich onder dit alles wel voelen. Zijn prestaties zijn de laatste 2/3 jaar uitzonderlijk te noemen. 6 x Nederlands kampioen in een sterk deelnemersveld t.w. 2x Nederlands jeugdkampioen Kumite, 1x Nederlands kampioen Kumite beloftes 18 t/m 20 jaar, 3x op rij Nederlands Tameshiwari kampioen en bij de senioren Kumite resp : een 2e en 3e plaats.

Toen hij zijn debuut maakte in 2002 bij het senioren Nederlands Kampioenschap, rezen er weer twijfels, ook bij ‘insiders’. Zou die écht wel zo goed zijn als ze zeggen en zou die het wel redden bij de senioren want dat is natuurlijk andere koek …….. Ja zulke mensen zullen er altijd blijven, maar ja wat kan je er tegen doen ……... Juist, de mat op gaan en dit loochenstraffen met een goede prestatie. En dat deed Mike dan ook, na 4 zwaar bevochten partijen op rij te winnen drong hij bij de lichtgewichten door tot de finale partij terwijl er toch 34 karateka’s deelnamen in deze poule ! Hij werd uiteindelijk 2e !! Wat moet ik hier verder aan toe voegen?. In 2003 bij zijn 2e optreden op het NK zagen we een zelfde beeld, 3 gewonnen partijen en slechts verlies na een wereldpartij tegen de regerend Europees kampioen Kyokushin die hem niet wist te verslaan en alleen via een puntenoverwinning wist te stoppen.



Intussen heeft Michael zijn plaats als sensei al lang afgedwongen. Hij geeft les in alle Dojo's van Musashi aan junioren en senioren en dat doet hij op een ontspannen maar o zo zekere wijze. Hij inspireert zijn medestudenten tot een hoger niveau. Hij heeft een zéér technisch hoog niveau. Alle kata's van het Kyokushin programma (dat zijn er dus 20) heeft hij in zijn knip. Hij is de jongste 2e Danner van Nederland. Shihan Alain Breugelmans die de kadertrainingen en de Kata lessen voor hogere Kyugraden doceert, heeft eens tegen Michael gezegd: "Van jou ga ik wat maken". Nou dat heeft hij geweten. Michael deed het nóóit goed. Ik heb in die tijd wel eens gedacht nou stopt hij ermee. Maar nee, al moest hij 100 x een stukje kata opnieuw lopen, hij deed het. Na verloop van tijd was het resultaat van deze harde aanpak, goed te zien en… Michael werd door Shihan Breugelmans aangesteld als zijn assistent. Hij ging helpen bij de hogere Kyugraad trainingen in België. Kijk Michael, dat is dus die aai over je bol. Dat vinden we allemaal op z'n tijd wel eens leuk. Nu wat mij betreft heb je die nu zoals uit voorgaande blijkt. En niet alleen van mij maar ik denk van heel Musashi.

Bij dit alles, en dat is naar mijn mening het meest aantrekkelijke bij hem, blijft hij zéér bescheiden. Michael ziet er geen heil in om overal zijn geurvlaggetje te planten om zodoende een territoor af te bakenen. Nee hij treedt nóóit op de voorgrond. Hij ziet elke hindernis die op zijn weg voorkomt, als een zaak die hij zelf en niet een ander moet oplossen. Als er 9 dingen over 10 mensen verdeeld moeten worden, dan kun je er vergif op innemen dat Michael niets heeft. Dit ogenschijnlijke nadeel, is gezien tegen de achtergrond van deze materie, waarschijnlijk toch zijn allergrootste voordeel.





Resumerend: buiten de dojo een zéér bescheiden jongen, maar in het pak een zelfverzekerde Sensei. Michael we zullen nu en in de toekomst nog een hoop van je leren. Ga zo door ! Onderwerp je aan je diverse strenge shihans. Bedenk dat van een harde opvoeding het meest blijft hangen. Wij allen doen het voor je bestwil. En mocht één van je shihans bij het lezen van dit prevelementje op een idee komen, dan zul je dat zonder enige twijfel van hem horen. Je verdient het.

Ik wil eindigen met waarmee ik begon maar dan in omgekeerde vorm : “Als je iets niet doet dan wil je het niet echt, als je iets wilt dan doe je het".

Osu shihan Marius.

Henk Bothoff sempai:
Michael van de Velde een idool voor bijna alle jeugdleden van onze vereniging; een ieder wil zich aan hem spiegelen. Hoor je buiten kinderen zeggen ik ben: Dennis Bergkamp, Kluivert of Beckham. Bij ons op de vereniging hoor je ik ben: Michael van de Velde. Het is een groot compliment als kinderen jou willen zijn, omdat ze je goed vinden. Maar ja, dat brengt ook een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Je moet altijd van je goede kant laten zien want ze nemen alles van je over. Loop je te dollen; dan doen zij dat ook, ben je erg serieus, dan zijn zij dat ook, al met al een grote verantwoordelijkheid. Ook voor onze senioren is hij op heel veel onderdelen een voorbeeld, van het kata’s lopen weet hij alles. Van de eerste tot de laatste stap en alles met precieze kracht; heel mooi om te zien. Minder voor ons om het na te doen want wij worden er altijd mee vergeleken. Ook de breekwedstrijden volg ik altijd met plezier, want hij gaat er altijd voor als er iemand roept neem nou een plank of twee dan zeg hij: O ik neem er drie, en die gaan dan ook gewoon door het midden, lekker eigenwijs, leuk om te zien en aan te horen. Dan het vechten dat is een lust om te zien, hij loopt altijd te lachten dan denk je toch dat het hem niets doet, maar hij houdt zijn tegenstander precies in de gaten. Hij incasseert en deelt op de juiste momenten met een gemene precieze zijn klappen en schoppen aan zijn tegenstanders uit. De dosering is per tegenstander gewogen en goed bevonden, zij kunnen er dan ook weinig tegen doen. Het wordt naar mijn bescheiden mening tijd dat hij voor de gevechtstraining 2 tot 4 uur in de week ergens anders gaat trainen want wij zijn voor hem op de sportschool een eitje. Micheal is 2e dan geworden op 19 jarige leeftijd, en ik ben van mening dat Michael deze 2e dan, meer dan ook verdient. Hij is dan misschien niet altijd buiten het karate om erg serieus, maar op het moment dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen, zal hij dat ook doen en stata hij er. Met het niet erg serierus zijn bedoel ik dat het net een jonge hond is, altijd rare capriolen uithalen, lopen dollen met iedereen, kortom een hele fijne gozer, en ik ben blij en trots dat ik met hem mag trainen want zonder hem zal het heel erg saai en ongezellig zijn.



Osu sempai Henk


Bert van der Zee sempai:
Na het behalen van Michael zijn Nidan moest ik eigenlijk direkt terudenken aan een klein ventje van een jaar of 7 die altijd op z’n vader moest wachten als de senioren aan het trainen waren. Een ventje met een voetbal die, als het mooi weer was, buiten tegen de muur aan het voetballen was. Als het slecht weer was, zat het ventje tussen de toestellen van de gymzaal te spelen. Iedereen wist dat hij het zoontje was van Sjaak van de Velde omdat Sjaak dit ventje soms tot orde riep als hij weer eens iets te luidruchtig was tijdens de les. En recentelijk heb ik dit zelfde ventje een per ongeluk blauw oog geslagen......... door een stomme aktie van mezelf. Alleen is het geen klein ventje meer, maar een 19 jarige allround karateka die net zijn tweede Dangraad heeft behaald na een zwaar vechtexamen. Shihan Bluming zei tijdens de uitreiking van Michael zijn certificaat dat leeftijd geen rol speelt om een tweede Dan te mogen dragen. Ik ben het helemaal met hem eens. Leeftijd speelt geen rol, wel karakter en motivatie. Michael heeft wat mij betreft beide. Tevens heeft hij talent, maar met alleen talent red je het niet, zeker niet in Kyokushin dus hij heeft iets extra’s, daar zullen we het allemaal wel over eens zijn. Uiteraard moet hij nog (verder) groeien en ervaring opdoen in Karate(wedstrijden), maar dat komt vanzelf. Ik hoop dat hij nog lang bij Musashi blijft trainen en zodoende zijn ervaring over kan gaan dragen aan de huidige kleine ventjes.



Osu Bert



Jim Meijers sempai:
Ik ken Michael al jaren, al sinds 1993 ofzo toen hij in Strijen kwam wonen hij was ook degene die mij aansprak om op karate te gaan. Nou dat leek me wel wat na al die films op tv te hebben gezien. Na al die jaren op karate te hebben gezeten hebben Mike en ik wel een band gekregen want het is een maatje van me binnen en buiten de dojo. Sinds een paar jaar hebben we wel volgens mij met z'n allen gezien dat Mike met ZEER grote sprongen vooruit is gegaan sinds hij 1e kyu is geworden. Zijn vechttechniek is anders geworden zijn kata's zijn supermooi. Als Mike aan het vechten is op de mat zit ik altijd met grote bewondering naar hem te kijken en te denken hoe is het in hemelsnaam nou mogelijk dat hij zo snel vooruit is gegaan met vechten, want in de dojo verslaat hij ook bijna iedereen. Het leukste gevecht van Mike vond ik die afgelopen keer op de Open NK Kumite tegen die Chinees waardoor ik gediskwalificeerd was, hij ramde hem helemaal de tribune in en het leukste was dat hij opeens zo'n achterwaartse trap maakte met een sprong in de lucht die zo op zijn bolletje kwam. En als ik aan hem vraag : Hey Mike ben je zenuwachtig, zegtie: “ Nee hoor, waarom zou ik zenuwachtig zijn?” en dan denk ik bij mezelf : “ Juist zo moet het, dat is de instelling”. Tuurlijk werd Mike 1ste op het NK, klasse hoor ! En dan nog iets, de Dangraad-examens. Ik vind het zo knap om op zo'n jonge leeftijd 2e dan te zijn. Daar heb ik echt respect voor en daarom is Mike mijn grote voorbeeld.

Osu Jim.

Henk Dakkenhorst sempai:
In de beginjaren van karate in Nederland heb ik eens iemand horen zeggen dat karate de sport is met de aan alle kanten uitschietende armen en benen.

Hieraan denk ik nog weleens als ik sensei Michael een kata ziet lopen of zie vechten. Het gemak straalt er vanaf en het ziet er heel stijlvol en snel uit en regelmatig zie je hen er ook nog bij glimlachen. Nu weet ik wel dat het zelfs voor sensei Michael niet echt heel makkelijk is, maar het is wel heel knap als je het er wel zo uit kan laten zien. De basis van dit alles is een grote mate van talent, maar alleen daar ben je er niet mee. Het grote aantal wekelijkse trainingsuren en zijn doorzettingsvermogen maken het geheel kompleet. Opvallend is dat hij nog steeds karate beoefent met een grote mate van speelsheid. Leuk om te zien natuurlijk, maar je kunt je afvragen wat het wel niet moet worden als hij over een of twee jaar zijn speelsheid verliest. Als je aan sensei Michael na een kata of een gevecht vraagt hoe het ging zegt hij bijna altijd zoiets als "het ging wel" of "wel aardig". Wat hij echter uitstraalt is "wacht maar af, jullie hebben nog niets gezien". Het kan niet anders of we gaan nog heel veel leuke dingen meemaken met sensei Michael. Ga zo door Michael, klasse!

Osu sempai Henk.



Michael heeft zijn hart verpand aan het Kyokushin karate en wil er verder in doorgaan en mogelijk later zelf een sportschool oprichten. Michael: “ We zien wel hoe het allemaal gaat lopen (zegt hij bescheiden), ik train nu bijna dagelijks (alleen op zondag niet) en ik vind het geen belasting want ik weet niet beter, ik ben er mee opgegroeid en mijn vader houdt me altijd scherp. Mijn doelen zijn, meedoen aan veel toernooien, mezelf verbeteren, steeds iets beter te worden en mijn kennis overdragen op mijn leerlingen”.



Overzicht prestaties toernooien en evenementen :

1997 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Tameshiwari
1997 1e plaats Camp of the Strongest Fighters met jeugdteam tot 15 jaar
1998 3e plaats Open Belgisch Kyokushin Jeugd Kampioenschap IKO 3
1998 3e plaats Open Nederlands Kampioenschap Tameshiwari
1999 2e plaats Open Nederlands kampioenschap Tameshiwari
1999 10e plaats Open Europese Kata Kampioenschappen
2000 2de plaats Open Nederlands kampioenschap Tameshiwari
2000 1ste plaats Open Nederlands Jeugd Kampioenschap Kyokushin Karate - 65 kg
2000 Promotie naar Shodan, 30 man Kumite à 2 minuten volbracht
2001 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Tameshiwari
2001 1e plaats Open Nederlands Jeugd Kampioenschap Kyokushin Karate - 70 kg
2001 2e plaats Open Nederlands Kampioenschap Kyokushin Karate lichtgewicht
2002 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Tameshiwari
2002 1e plaats Open Nederlands Jeugd Kampioenschap Kyokushin Karate - 75 kg, 18-20 jaar
2002 Promotie naar Nidan, 40 man Kumite à 2 minuten volbracht
2002 3e plaats Open Nederlands Kampioenschap Kyokushin Karate lichtgewicht
2002 1e plaats 6e Katsu Full Kontact Karate Gala
2003 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Tameshiwari
2003 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Kyokushin Karate - 80 kg, 18-21 jaar
2003 1e plaats 4 mans Kyokushin toernooi - 75 kg I.M.A. Gala, Kyoto Gym, Zwijndrecht
2003 4e plaats Nederlands Kampioenschap Kata. Karate Bond Nederland, Roosendaal
2003 2e plaats Open Nederlands Kampioenschap Kyokushin Karate lichtgewicht
2003 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Kata
2004 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Tameshiwari
2004 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Kyokushin Karate - 80 kg, 18-21 jaar
2004 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Kata
2005 4e plaats Open Nederlands Kampioenschap Tameshiwari
2005 Promotie naar Sandan, 50 man Kumite à 2 minuten volbracht
2005 2e plaats Open Europees Kampioenschap Kyokushin Karate middengewicht
2005 1e plaats Open Nederlands Kampioenschap Kata

Artikel uit de sportbijlage van De Dordtenaar (september 2003)

BOVENMENSELIJKE PRESTATIES

Onverstoorbaar en onverzettelijk

Kyokushin karate is constant trainen, incasseren en doorzetten


Strijen - De vorige maand 20-jarige kyokushin karateka Michael van de Velde staat bekend als één van de grootste talenten van Nederland en heeft dat de afgelopen jaren op nationale en internationale jeugdtoernooien talloze malen bewezen. De tijd is aangebroken om minimaal de vaderlandse top te halen in een discipline waarin onverzettelijkheid en onverstoorbaarheid de sleutelwoorden zijn voor bovenmenselijke prestaties. Sensei Michael deelt uit en incasseert én draait zijn hand (lees: vuist) niet om voor het doormidden slaan van tien gasbetonblokken.

Michael beoefent dus kyokushin karate, een discipline waarin de karateka’s elkaar vol mogen raken via stoten en trappen. Hij demonstreert zijn talent niet alleen in wedstrijden, maar ook in breektesten, beter bekend als tameshiwari. Enkele op elkaar gestapelde stenen, dakpannen of planken worden spectaculair en met veel machtsvertoon doormidden geslagen met de vuist. Ook de blote voet dient als breekmiddel. Op de website van Musashi, een karateschool in de Hoeksche Waard, staat vermeld dat tameshiwari de barometer is van aangeleerde kracht en techniek. ,,We laten zien wat we kunnen”, zegt shihan Sjaak van de Velde, eigenaar van Musashi en de vader van Michael. ,,Je moet veel trainen en onvoorwaardelijk in jezelf geloven. Als je niet zelfverzekerd bent, lukt het nooit.”

Michael zegt nimmer last te hebben van zenuwen of twijfels. Zowel tijdens de breektesten als in wedstrijden is hij maximaal gecontreerd en overtuigd van een goede afloop. Niet voor niets won hij drie keer achter elkaar het Nederlands kampioenschap tameshiwari, werd hij driemaal Nederlands jeugdkampioen kyokushin karate, is hij in het bezit van twee dangraden (wat op zijn leeftijd een zeldzaamheid is) en behaalde hij in 2002 tijdens zijn debuut op het NK een zeer verdienstelijke derde plaats. Voor een 19-jarige een erelijst om van te watertanden. Maar vader en zoon willen meer. Augustus, september en oktober staan volledig in het teken van het NK. Musashi is de organisator van dit prestigieuze evenement, dat in november in Strijen plaatsvindt. Michael gaat in zijn woonplaats voor goud. Sjaak: ,,We gaan hem klaarstomen voor het kampioenschap. In november moet hij geestelijk en lichamelijk in topconditie zijn.’’

Bikkelhard
Dat gaat niet vanzelf. Karate is topsport met een hoofdletter T. De trainingen zijn bikkelhard. Sjaak legt uit dat de trainingsstof dagelijks is verdeeld in vier blokken: ,,Aan het begin werken we puur aan de conditie. Dat is verschrikkelijk zwaar. Bij het trainen van de buikspieren moet je niet denken aan een paar push-ups, maar aan honderden. Na het aanscherpen van de fysieke gesteldheid begint de training pas echt. De techniek wordt bijgeschaafd door middel van herhalen, herhalen en nog eens herhalen. Het komt dan aan op instelling en doorzettingsvermogen, want de vaardigheden en het soepele bewegen zijn alleen aan te leren door ontstellend veel te oefenen. In een wedstrijd moet de karateka een bepaalde stoot of trap perfect kunnen uitvoeren. Dat kan alleen als je die techniek dagelijks vier- tot vijfhonderd keer traint. Vervolgens komt Michaels favoriete onderdeel aan bod: het schijngevecht, volgens de Japanse traditie kata genoemd. We sluiten af met een echt gevecht, waarin we de werkelijkheid zoveel mogelijk proberen na te bootsen. Wedstrijdecht is natuurlijk onmogelijk, maar we gaan flink tekeer’’

IJskonijn
Drie uur per dag, vijf en soms zelfs zes dagen in de week, drie maanden lang staat dit viergangenmenu op het rooster. Michael, die zijn geld verdient in de elektrotechniek, ligt er niet wakker van. Hij beseft dat een loodzware en langdradige voorbereiding de enige manier is om tijdens een groot toernooi succesvol te zijn. Als hij eenmaal op de tatami staat, is de jonge karateka onverstoorbaar. ,,Je zou me dan een ijskonijn kunnen noemen. Ik laat me door niets of niemand uit mijn concentratie brengen.’’ De enige personen die kunnen doordringen tot de gedachtewereld van Michael zijn zijn coaches en vader Sjaak. ,,Hun aanwijzingen hoor ik wel. Ik pik alleen datgene op wat van belang is. Al het andere gaat het ene oor in en het andere weer uit.’’

,,Michael kan zich overal voor afsluiten”, vult Sjaak aan. ,,Hij laat alleen datgene doorkomen wat voor hem belangrijk is. Ik heb daar veel bewondering voor. Michael is ontegenzeglijk een groot talent, maar hij heeft er dan ook alles voor over. Hij is al bijna veertien jaar karateka en heeft nog steeds de wil om elke dag beter te worden. Dat vind ik heel knap, want veel leerlingen haken op een gegeven moment af.” “Mentaliteit speelt een belangrijke rol. Tijdens elke training krijgt een leerling te maken met een moment dat de vermoeidheid toeslaat en dat je het gevoel hebt dat je niet verder kunt gaan. Kies je dan voor de makkelijke weg of doe je een beroep op je onverzettelijkheid? Veel leerlingen kiezen voor de makkelijke weg, terwijl doorgaan juist een eerste vereiste is.”

Pijn en compensatie
Kyokushin karate is eindeloos afzien. Om bij de besten te horen, moet je bijna letterlijk door muren kunnen gaan. Wat bezielt een mens om zichzelf keer op keer op de proef te stellen? Volgens Sjaak is de ware kyokushin karateka altijd op zoek naar de grenzen van zijn eigen prestatievermorgen en is hij bereid daarvoor pijn te lijden: ,,Een karateka moet die pijn leren beheersen. Dat kan alleen door regelmatig en zwaar te trainen waardoor hij fysiek optimaal is. Hij kan zichzelf dan weren tegen overbelastingsverschijnselen en deze tot een minimum reduceren. Na het verrichten van een zware inspanning ontstaat er een soort van supercompensatie. Het lichaam vangt de klappen automatisch op en wordt er zelfs beter van. Dat is mijn ogen de essentie en meerwaarde van kyokushin karate. Maar je moet wel karakter tonen en niet opgeven. Instelling en doorzettingsvermogen zijn doorslaggevend.”

Michael maakte vorig jaar de overstap naar de senioren en bleef verbluffend sterk overeind op het NK. Hij werd uiteindelijk ‘maar’ derde, maar had even goed in de finale kunnen staan. Michael: ,,Ik verloor in de halve finale op punten. We moesten allebei incasseren, maar bleven beiden staan. Dan is het aan de jury om te bepalen wie de winnaar is.’’ Vaak komt het niet voor dat in een gevecht beide karateka’s overeind blijven. Zeker niet in de vorm die Michael beoefent. In navolging van zijn vader heeft hij voor kyokushin karate gekozen. ,,Dat is karate in zijn meest realistische vorm’’, aldus Sjaak. ,,Kyokushin staat voor full contact. Het is niet alleen uitdelen, maar ook incasseren. Na een toernooi als het Nederlands kampioenschap, waarin de weg naar de finale vier gevechten van vijf minuten bedraagt, ben je lichamelijk volledig gesloopt. Overal blauwe plekken, alle spieren in je lichaam schreeuwen om aandacht. Het duurt dan ongeveer twee weken voordat je weer kunt toewerken naar een nieuw toernooi.’’

Na het NK staan er in 2004 weer nieuwe uitdagingen te wachten in de vorm van diverse toernooien. Voor een karateka zijn dat de momenten van roem. Veel kansen doen zich niet voor om de geleerde vechtkunsten in wedstrijdverband te etaleren – jaarlijks zijn er immers slechts een paar toernooien – en op zulke evenement moet het dan ook gebeuren. Sjaak heeft veel vertrouwen in zijn zoon: ,,Michael heeft in de jeugd bewezen dat hij goed met druk om kan gaan. Dit is anders, want gevechten op seniorenniveau zijn een stuk zwaarder, maar hij heeft al aangetoond dat hij het niveau aankan.’’

Wie meer wil weten over Michael en kyokushin karate kan een kijkje nemen op de internetsite www.musashi.nl.
Bron : De Dortenaar

Lees meer: Michael v/d Velde

Welcome at the bio of shihan Sjaak van de Velde

Shihan Sjaak has 41 years experienced as a martial artist and currently holds an 7th dan Kyokushin degree as chairman of the United Federation of Kyokushinkai Karate

He was born in Rotterdam, the Netherlands . When he was one-and-a-half his parents moved to Bloemhof in Rotterdam South. He first came into contact with Budo at the age of 6 when his parents enrolled him at the Judo gym Van de Velde (no family). He gained his blue-belt after 3 and-a-half years of judo training but stopped doing Judo because at that time he preferred playing football.

The interest in the Eastern fighting sport began when his father Gerard van de Velde came home one evening and announced that a Kempo-club had started at his firm. After a trial lesson Sjaak v.d. Velde decided to start practicing Kempo. He practiced Kempo between the ages of 14 and 18 under the guidance of Sensei Jim Strik (2nd Dan Kempo). After the club was disbanded he started to practise kickboxing under the guidance of Jeffrey v Es. When he was 20 he returned to his first Budo love Kempo with Sensei Peter van Velzen (4th Dan Kempo) and at that point he reached 1st kyu.

When he was 22 he moved to Spijkenisse where he came into contact with Kyokushinkai Karate and, after 7 years of Kempo, he decided to switch to Kyokushin Karate. His first teacher was Sensei Peter Meerburg (2nd Dan Kyokushin) at the Delta Sports Dojo. However, several changes of teacher impaired the quality of the training so he decided to change to the Murumachi Dojo in 1988 as 3e kyu under the leadership of shihan v Wijngaarden, 5th Dan, and Shihan Eikmans, 5th Dan. After this move he became really interested in Kyokushin Karate and he started to help teaching children.

Soon after that he started giving lessons to adults as well. After much hard training, 5 days a week he was promoted to 1st Dan Kyokushin after completing the 30 man kumite. You can rest assured that both Shihans had an enormous influence on building his character.

In January 1995 he moved to Strijen in the Hoeksche Waard. On september 1st 1995 he open his own Dojo in Strijen called 'Musashi'.

The demand for Kyokushin karate in the Hoeksche Waard was enormous because within three years 3 different Dojo's were opened in Strijen, Westmaas and Numansdorp.

His 2nd and 3rd Dan were granted through Shihan Middelman en Shihan Goedegebuur in the years between the examinations with the 40 and 50 man kumite. His 4th Dan he received out of hands of shihan Bluming on the Take Out gala in The Hague ofhe Brothers Gordeau

In 1998 shihan Sjaak Van De Velde got the idea to reunite the different Top karatekas into some sort of Kyokushin Reunion. When asked about it, it is evident that he got irritated by the many "kingdoms" and "masters" who found themselves more important then the Martial art. It was Van De Velde's idea to unite forces with some top karatekas who were more interested in the benefit of Kyokushin karate and to eliminate the mutual discrimination in Holland and Europe.

This was the base of the first Kyokushin Reunion that took place in October 1999 . For many people this was a commemorative moment and the start of a new period for Kyokushin Karate in he Netherlands. It was the birth of a new cooperation between different kyokushin groups that eventually resulted in a new Kyokushin organization that marked a difference.

On Saterday October 7th 2000 at the 2nd Kyokushin Reunion, in front of the complete Dutch top of Kyokushin, he was getting the 5th Dan grade out of the hands of Shihan Jon Bluming because of his outstanding devotion and merit in favour of Kyokushin karate. The promotion was something special in Kyokushin because he was promoted by 6 shihans of 5 different Kyokushin organisations an this had never happen before, shihan Jon Bluming (real IBK), shihan Gerard en shihan Nico Gordeau (IBK), shihan Roel Wildeboer (Kyokushin Union), shihan Marius Goedegebuur (NKO/UFKK) and Shihan John Reeberg (KBN).

Following small parts of the speech from Shihan Bluming during the promotion to the 5th Dan to Sjaak van de Velde :" Sjaak, boy, I had many doubts but you brought the Kyokushin Reunion to a good end. I personally had a hard head in it, but you stuck out your neck and fight for what you are worth and at the end you have won. How you did it is a riddle for me but you did it. It gives me great pleasure that you have so many old Kyokushin boys from the first hour brought together. You do not only bring them together, but they also are working together and that is your great moment for kyokushin in the Netherlands and Europe. This with the fact that you are a very good karateka and teacher is the reason that we all 6 are promoting you to the 5th Dan degree Kyokushin and I officially appoint you to my shihandai. Go on like this and develop so further on, osu ".

Sjaak van de Velde : "If we can continue to keep this spirit of cooperation and mutual respect in the future, then I am very confident that we can become a great Kyokushin family once again. Organizations are not important in this matter to my point of view. It's all about what you do and what you transmit to people. I always like to think "Let everybody do his thing, don't impose your rules to others and give credit to all who deserve it". With this voluntarily cooperation without strings attached we can continue to cooperate and visit each others tournaments and events. Let us cherish and contribute our part to it. After seeing many fine karateka's from all around the world, I am confident that all differences will be solved and Kyokushin in the world will be re-unite one day. I know for sure that Together we are United, ready for the upcoming challenges and so Kyokushin will live forever, OSU!".

Shihan Sjaak van de Velde resigned officially January 11th 2003 for private reasons as shihandai of kancho Bluming IBK. On januari 15th he founded his own Kyokushin organization - the United Federation of Kyokushinkai Karate - U.F.K.K. - with one goal in mind: Open events for karateka's of any affiliation and spreading traditional Kyokushin to the next generation to the views of the founder and leader Mas Oyama."

He officially joined the IKO Tezuka group on June 2004 after almost 9 years independent Kyokushin karate. This decision is not taken very easy but after months of talking. Sjaak believes that IKO Tezuka is the right and truthful organization for his students after talking hours with kancho Tezuka. On June 1st 2004 he founded the NKO - Netherlands Kyokushin Organization - and many dojo's join his Dutch Kyokushin Organization. Sjaak is officially appointed on June 4th by kancho Tezuka to President of Europe of the EKO and again many dojo's join this European Kyokushin Organization.

Sjaak organized on 11/12 December the 5th Kyokushin Reunion and this is again a huge success. Over 100 Kyokushin karateka's from the Netherlands, Belgium, Germany , Norway, France, Hungary, Canada and Japan took time and the effort to be present on this wonderful day. Sjaak was promoted on December 13th 2004 by kancho Tezuka to Rokudan in front of his students for all his work in general for kyokushin karate in the Netherlands and Europe. Sjaak received his certificate for his 6th dan, for President of Europe and for being Branch Chief of the Netherlands

Then something important happen. Sjaak van de Velde came in close contact around January 2005 with Shihan Cameron Quinn and Miss Kuristina Oyama and they informed Sjaak about the present Kyokushin situation in Japan and the rest of the world. Sjaak asked Kancho Tezuka some questions because the stories of Kancho Tezuka and Miss Oyama don't match at all but he get no answers of Tezuka .Therefore he asked Kancho Tezuka several times for a meeting with Shihan Quinn, Miss Oyama and himself but Kancho Tezuka refused over and over again. But Sjaak didn't give up and he went on with asking questions about the will of Sosai and the rights of Kyokushin trademarks.

Bit by bit the truth came out and Tezuka told Sjaak that he wanted to leave with his group Kyokushin and Sosai and that he would change the name of Kyokushin if the Oyama family will take him to court. Sjaak could not accept this and on June 1st 2005 exactly one year after joining IKO Tezuka he resigned from his function as President of EKO and went further on with U.F.K.K. All 18 Dutch Kyokushin Dojo's resigned also and followed Sjaak to U.F.K.K. just like many other kyokushin Dojo's all around the world.

Sjaak's reasons for resignation are very simple: a) He believes that he must support the Oyama family because they are the flesh and blood of Sosai. b) He doesn't want to be part of what he now realizes, after lengthy and ongoing discussions with key people, is a big deception and an organization that acts without authority. c) Mas Oyama's Kyokushin will be always Kyokushin. Sjaak cannot allow or accept any change to the original name as chosen by Sosai.

As a result of the information that has come to light in the past months, Sjaak feels strongly compelled to align himself to the Oyama family. Sjaak feels a great sense of respect and loyalty to the family which he had been led to believe was being shown through the Tezuka Group. Sjaak now realizes that is NOT the case at all. As someone calling himself a student of the teachings of Sosai Mas Oyama, he thinks it is his duty to help, work for and honor his wife and children. To claim the privileges of one without fulfilling the responsibilities of the other is nothing more than a convenient lie.

For Sjaak van de Velde, it is time to end this lie and from now on he will work for kyokushin in general and he will support the Oyama family if they ask him.

On August 15 2005 Sjaak open his 4th Kyokushin Dojo in the Rotterdam area Barendrecht and in march 2010 the 5th kyokushin Dojo in the South of Rotterdam. On the Kyokushin Spring Camp in april 2009 the full European kyokushin board off EKO/UFF rewarded shihan Sjaak with a promotion to 7th Dan Kyokushin for all his work for kyokushin in general in Holland, Europe and the rest of the world as Chairman of the U.F.K.K.

He will continu his work for Kyokushin because that's his life. Shihan Sjaak is a extremely busy man because he trains and gives classes 6 days a week in the biggest kyokushin Dojo of the Netherlands -Musashi-, he is organizing almost 25 kyokushin events a year and he travels a lott around the world to give seminars, classes and camps. He also write articles in budo magazines and produce Kyokushin instruction DVD's and Kyokushin magazines for students all over the world.

"Together we are United, ready for the upcoming challenges so kyokushin will live forever"
"Osu !!"

Special thanks to my mentors and teachers :

Sosai Mas Oyama, hanshi Marius Goedegebuur, hanshi Frans van Wijngaarden, hanshi Tom Eikmans, sensei Peter Meerburg and sensei Michael van de Velde

Osu !!

I dedicate this site to my loved ones :

My father Gerard van de Velde and my mother Annie van de Velde !!

Whatever comes our way ... whatever battle we have raging inside us, we always have a choice.
I try to be the best of myself.
It's the choices that we make us who we are ... and we can always choose to do what's right !!

Musashi trailer 2002
{youtube}sal6NQUCjXk{/youtube}

Tameshiwari 20 blocks NK 2003
{youtube}YGOnxobjSN8{/youtube}

Tameshiwari with atama 2004
{youtube}uE-Tif8rhoA{/youtube}

Is gestopt met Kyokushin Karate maart 2020