Kyokushin onze keus.

Wij bij Musashi doen aan karate. Onze stijl is het kyokushin karate en wel de traditionele full contact vorm zoals gesticht door Mas Oyama. Wat dat inhoudt is ons althans in theorie bekend. Wat de praktijk in veel gevallen aantoont, valt buiten het bestek van deze beschouwing. De stijl bevat onder andere elementen uit het wado-kai karate, het taekwondo en het kickboxen. Elk van deze benaderingen (vechtsporten) heeft voor ons zijn charmes, de concentratie, de snelheid, het pareren, noem maar op. Vooral het wado-kai karate ontstaan in Okinawa, werd door de legendarische meester Funo Koshi, tot een ongekend technische hoogstand verheven.

Het is prachtig om te zien, zowel de uitvoering van kata’s als kumites. Maar terugkerend tot het Kyokushin, wat trekt ons nu in deze stijl zo bijzonder aan, dat we hiervoor hebben gekozen ? Het antwoord zal zijn het directe, het sierlijke komt op een later plan, het moet effectief zijn. Vooral bij kumite zijn er in de uitvoering van de technieken variaties, maar ze moeten stuk voor stuk effectief zijn. Dus geen dingen doen die geen zin hebben. En … wat mij persoonlijk zo aanspreekt, is het incasseren. Daar wordt je in getraind. Het diep gaan, het gevecht met jezelf. Wat dat inhoud weten de meesten van ons in beginsel wel.

Maar…dit is geen eenmalige zaak. Voortdurend zullen wij er ons rekenschap van moeten geven dat de weg die we zijn ingeslagen ons steeds weer nieuwe andere hindernissen voorschotelen. Hindernissen die wij met de grootst mogelijke inzet zullen moeten nemen. Deze hindernissen zullen ons angst inboezemen. Hiermee bedoel ik niet angst in de zin van bang zijn. Nee angst zoveel als een soort spanning, wat zal me nu weer overkomen, hoe moet ik dat aanpakken en hoe kom ik daar met de minst mogelijke schade voor mezelf doorheen. Het houdt ons alert. Deze zaken gelden voor ons hele leven, ons mens zijn.

Daarom is het een goede zaak om ons te verdiepen in de filosofie, de achtergronden van het karate. Eigenlijk geldt dat vooral onze bezigheden. Echter, dit heeft ook consequenties. Het legt namelijk een enorme druk op ons. Alles in dit leven heeft zijn prijs. De vraag is nu of we die willen betalen. Dus de menselijke keuze. Kiezen we ja…dan zullen we er voor moeten gaan, steeds weer opnieuw.

Eigenlijk is het onmenselijk. Begrijp goed wat ik bedoel. Er is een spreekwoord dat gaat over een boog en spanning. Maar… er is nu eenmaal geen andere weg. In die zin zijn we dus slachtoffer van onze eigen keuze. Met al deze zaken zullen we toch op een bepaalde persoonlijke manier moeten leren omgaan. Je ziet rond je heen dat er leerlingen en zelf leraren zijn die daar grote moeite mee hebben. Je tracht in gesprekken daar wat orde en lijn in aan te brengen.

Even gaat het goed maar na verloop van tijd verslapt het weer en uiteindelijk leidt het tot stopzetting van hun activiteiten op karate gebied. Kennelijk is de druk waar ik zojuist over schreef te groot. Natuurlijk zijn er in ieders leven perioden met de gevaren aan hun grenzen. Niet altijd wil het leven zich voegen naar je ideeën. Maar de één kan het vasthouden en de ander niet. Oorzaak ? Er zijn genoeg antropologen, sociologen en ik heb niet de pretentie, dat te zijn. Wat ik wel kan is constateren dat het zo is. Met al deze gegevens zullen we voor onszelf aan de slag moeten gaan en blijven. En…welke martiale kunst wij ook beoefenen, op zekere dag zullen we Zen op onze weg vinden. En laten we wel bedenken: Zen vereist zelfdiscipline, al de rest is eigenlijk overbodig.

Zo gezien toont Zen haar kracht in actie. Het vervliegt wanneer men het begint te verklaren of analyseren. Het is in staat ons te helpen het fysieke en morele evenwicht te vinden, waar wij mensen van de 21e eeuw zo gretig naar op zoek zijn. Om het eens wiskundig uit te drukken. De ernst die wij hiermee maken kunnen we bij onszelf testen door na te gaan hoeveel graden de richtingnaald declineert.

Tot slot: Lao-tse leerde ons:

Van de Weg kun je niet afwijken. Als je er vanaf wijkt, is het de Weg niet.

Osu

Shihan Sjaak van de Velde